FELSEFE KÜTÜPHANESİ / PHILOSOPHY LIBRARY
·
Kötülüğün Sınırları var mı?
Yüzyılımızın önemli filozoflarından, Hannah Arendt 1945 yılı sonrasında II. Dünya savaşı tablosunun ortaya çıkardığı vahşet ve dehşeti görünce, insanlar arasında baş gösteren kötülüğü anlamaya ve bunun kaynaklarına inmeye odaklandı. Bu problemi; savaş sırasında SS Nazi yarbayı olan ve sonrasında yargılanan ‘Adolf Eichmann’ davası kayıtları üzerinden,incelediği ‘Kötülüğün Sıradanlığı’ kitabında detaylandırdı.
Ulaştığı sonuçlar etkileyiciydi. Çünkü kötülüğün en önemli nedenlerinden bir tanesi; ‘düşünce yoksunluğu’ yani ‘fikirsizlik’… Zihinler, bilgi ile işlenmediği sürece; insanoğlu karşısına çıkan olaylar veriler karşısında duygusal tepkiler vermeye odaklanıyor. Bunun sonucunda özellikle, eğer sorumluluk kendisine de ait değilse; birtakım sınıfsal ayrımlar üzerinden, farklılıklar üzerinden, karşındaki insanları imha edecek bir vahşete kadar ulaşabiliyor.
Arendt, bir paradoks olarak da şunu ortaya koyuyor; Bu kötülüğü ortadan kaldırabiliyor olmanın tek yolu: insanoğlunun hüküm verme yeteneği… Yani başka bir ifade ile; “insanoğlunun verdiği hükümler yüzünden ortaya çıkan kötülüğü, ortadan kaldırabilecek olan tek şey; yine insanoğlunun hüküm verme yeteneği…”
Bu hız çağı ilerledikçe, bilgi ve iletişimin hızı arttıkça, insanoğlunun aynı inanç ve bilgi eksikliği ile bu hayatta kalıyor olmak için, yeni baş etme yöntemleri bulması gerekiyor.
Eğer bulamazsa, duygusal kararların, farklılıkların, ayrımcılıkların ve bunun sonucunda ortaya çıkan şiddetin dozu gitgide artıyor.
Bilgi ne kadar sınırsız hale geliyorsa, iktidar, bu dünyayı yönetmeyi sürdürmek için, popülizm yoluyla , cehaleti savunmaya devam ettiği sürece kötülük de kendi sınırsızlığını ilan ediyor.
Yararlandığım kaynaklar;
1. Hannah Arendt’te kötülük problemi Uludağ üniversitesi felsefe dergisi yazısı..
2. Hannah Arendt “Kötülüğün Sıradanlığı”
***
Konuyla İlgili Düşüncenizi Paylaşabilirsiniz