Dal ve Gül
I
Güller günleri kovalar
En beyaz, en turuncu
En çıtır halleriyle
Yeşil bir daldır gençliğim
Her yıldızdan bir kıvılcım arar
Tan, ardından gün doğar
Sulusepken bir yağmur
Güneş çıkar ardından.
Aşkla başlar keder
Sevda bir kırlangıç kanadı
Hav ve hüzün sevişir
Düşler patlar, kıvılcımlanır
Bir ayrılık kımıltısı yaklaşır
Hüzün acıyla yer değiştirir
Yazgı değişir zamanda
Ve yaprak döker gül.
Bir ömür devrilir
Yıllar, yollar karışır birbirine
Tomurcuklar çoğalır
Kahkahalar yerini anılara bırakır
Kır çiçeklerinin solar renkleri aniden
Yürekte harman, dizlerde derman kesilir
Bülbül gülü, gül bülbülü unutur
Bir yaprak dökümüne kurban edilir dal.
II
Güz acımasızdır artık
Çırılçıplak kalır dalları gülün
İnkârın inkârı başlar ardından
Toprak kar kokar beyaz örtüsüyle
Kımıl kımıl rahmi düşen tohumun.
Bir baston kaç dirsek döndürür size
Bir bitişin son noktasını koyar döngü
Ve kardelen patlar, çatlar yumurtası bülbülün
Yeniden gülün tomurcuğu açar
Börtü böcek ısınan toprağı deler
Bir keklik, belki bir saka
İlk ötüşüne çıkar
Yeni düşler gülüşür
Damarlarda akan kanla
Şorlayan bir pınarın sesi
Dudağından yüreğine akar aniden
Yeni bir sevdaya çağırır gibi…
Konuyla İlgili Düşüncenizi Paylaşabilirsiniz