YANILDIK TANRIM
Çok yordu bizi Bu hayat çok
Yara bere içinde her yanımız
Cennet cehennem diye diye
Yenildik kulların cehaletine Tanrım.
İncil dedier, tevrat dediler,
Zebur dediler, kuran dediler
Hem bizi harcadı bu adem
Hem seni bitirdi yüreklerimizden
Yenildik sağırlığımız, körlüğümüzle
Dilimizle dilsiz olduk, kuş kadar olamadık
Yorulduk çok yorulduk, yenildik kötülere
Bülbül gülü sevdi de, biz bizi sevemedik….
Seni her dem yalancı çıkardılar ne yazık.
Sen evreni var ederken o büyük patlamayla
Yarattın var olanı her şeyiyle, bir de insanı ah!
İnsan seni geçti, yeniden seni kendine benzetirken
Alt etti ateşten yarattığın şeytanı bile kulların
Ne gerek vardı aracılara, biz sendik, sen bizdik zaten
Kan gölüne döndürdüler evrenimizi birbirini yerken
Bize şükretmeyi öğretti her biri/ en iyileri bile, hak isteyenin,
Derisini yüzdüler Tanrım. Senin can verdiklerini öldürerek
Saraylar onlara, çöplükler bizlere düştü ah, sen bile görmedin.
Ne utanmaz ne yüzsüz kulların var oldu dünyamızda
Yalana yalancıya saygı, adalet hep onlardan yana işledi
Sen neredeydin Tanrım bunlar yok ederken kullarını?
Suçlusun, sen de en az kötüler kadar suçlusun Tanrım.
Oysa biz yalnız seni sevdik, onlar aracı olmadan önce
Onlar ki başımıza dinleri kitapları icat etmeden önce
Hurafelerle uyuttular bizi, masal üstüne masal söylediler
Adem dediler, havva dediler isa, Musa, Meryem, daha niceleri
İki bin aracı sürüsü, yeyici sürüsü, bölüştüler Anakaraları
Senin en değer verdiğin kadına cadı deyip yüzyıllarca yaktılar
Cerm deyip taşlıyorlar hala, darağaçları kurup asıyorlar.
Ve sana şerh koşuyorlar kendilerini öne sürüp kıyıp kullarını
Sen yaradansın, yüreklerimizdeki atar damar, can, soluk
Şu yobazlara, katil sürüsüne, tecavüzcülere ne gerek var Tanrım.
***
Konuyla İlgili Düşüncenizi Paylaşabilirsiniz