Ali Özenç Çağlar ve Yeni Bir Şiiri

Yağmur ve Ses

Sesin yağmurun sesine düştü, parladı gecede ay.

Aydınlık güne doğan düşlerimde gizledim seni.

Ve soğuk bir mermere yazdım hikâyemizi.

Ne sen sendin, ne ben ben; bir sevda türküsüydük

kavalında küçük bir çobanın. Zümrüt yeşili kırlarda.

Sesin sesime düştü yağan yağmurla aynı gecede.

Sulak bir çayırın balıkçın kuşuydun kanatlanan ah.

Eskimiş yılların terkisinde göç ederken yarınlara

Ne sen sendin, ne ben ben; bir sevda türküsüydük.

Doğanın o eşsiz senfonisiyle akan taşan sulara döküldük.

***