ÇOCUĞUM
I
Her şey bir sarayın inşaası ile başladı
O masal ülkesinde
Her şey, ama her şey bir nehirin,
Bir gölün kurumasıyla başladı
Toprağın kuruması, sararması yaprağın
Herşey kuş ölümleriyle başladı çocuğum
Arıların ortadan kayboluvermesi
Kelebeklerin uçmaması kırlarda
Börtü böceğin ölümleriyle sessiz sedasız
Çocuk ölümleriyle başladı açlıktan.
Her şey sarayların yapılmasıyla başladı
Adaletin adaletsizliğe dönüşmesi
Sesin suskuya dönüşmesi
Kulakların sağır, gözlerin körlüğü mesela
Ardından soygun, ahlaksızlık ardından
Her şey onların gelişiyle başladı
Dinlerle, dualarla geldiler üzerimize
Yalanlarla geldiler sessizce;
Kınalı elleri kanadı genç kızlarımızın
Her sınırda yeni bir savaşla başladı
Her şey ansızın, her şey bağıra bağıra başladı
II
Sonra havalar, sular zehirlendi çocuğum
Yeşil dokuda kanama Kaz dağlarında
Ovacıkta kanser başladı göğüslerinde kadınların
Alkış tutan da oldu, gözyaşı döken de
Her şey bağıra bağıra başladı.
Sonra Ardahan Cerratepe’de vuruldu kazma,
Erzincan, ardından Uşak, Ovacık,
Ardından Fatsa, Niğde talan edildi
Her şey bağıra bağıra geldi/ biz sustuk
Üç aylarını kutladık birbirimizin, cumalarını.
Üçlenip beşlenince saraylar,
Ölümler de çoğaldı ülkede çocuğum, tabutlar
Yağmurlar yağmaz, baharlar gelmez oldu
Tufan oldu çocuğum, yer sarsıntıları
Her şey onların gelişiyle başladı.
Sonunda kanama başladı ülkede çocuğum
Bizler sağır, suskun ve kör/ göremedik işte
Bizler kuran okuduk çocuğum ayet okuduk, sustuk
Bizler gün yimidört saat biat ettik haramilere
Alkış tuttuk, oruç tuttuk yitirip insanlığımızı çocuğum…
III
Öyle suçluyuz ki, utancımızdan
Arsız bir gülümseme dudaklarımızda
O sefil toplumların son örnekleriyiz belkide.
İlkel desek değiliz;
Hiçbir şey değiliz belki de çocuğum.
Ve artık biz kanla besleniyoruz.
Sanat hak getire,
kültür kültürsüzlüğümüz oldu yıllardır
müzik yok, heykel yok, hesap yok çocuğum
hesapsız bir yaşamın esiriyiz şimdilerde
şişirilmiş bir balon gibiyiz
ellerimiz, yüreğimiz nasır.
Sır gibi saklıyoruz hiçliğimizi.
Ne yeşilimiz kaldı ne güneşimiz
Yakaya takılacak bir gülümüz bile yok çocuğum
Gülmek de yakışmıyor artık bize
Silkinmek için daha ne beklenir bilmem
Bilen de kayboldu içinde bilmeyenlerin
İşimiz yok, aşımız yok, yoklar içindeyiz çocuğum
Ar yok, erdem yok, dizboyu ahlaksızlık,
Her şey bir çürüme içinde kaç zamandır
Baş kaldıracak baş bile kalmadı.
Geçmişimiz, geleceğimiz yangın yeri
-Artık, bir sensin umudumuz çocuğum…
Konuyla İlgili Düşüncenizi Paylaşabilirsiniz