· SAKIZ SARDUNYALARI
Büyüdüğüm avlulu ev geldi aklıma bu saksılı, çiçekli fotografi görünce, çocukluğum geçti bir anda yuregimden ..sessizce ılık ılık sıziverdi beynimden içime doğru.
Merdiveni vardı bizim evin, topu topu 10 basamak; kilim serer , evcilik oynardik o basamaklarda… basamak deyip geçmeyin çocuk gözüyle fersah kadar büyüktü. Kenarında onlarca sakız sardunyalari vardı, hatırlıyorum; bu fotoğraf ile hepsi birden canlanıverdi o günler gözlerimde bir damla yaş eşliğinde… neden ağlardı ki insan , o günlere özlemdi aslında sebebi; sade , duru, hiç bir şeyden kaygısı olmayan, gözünün göbeğine bakılan günler..insanın insan kıymeti bildiği günler… hal hatır için her şeyin bir kenara bırakıldığı yıllar… Birbirini koşulsuz seven insanlar. Çocukken güzeldi belki de her şey büyüdükçe ya dünya kirlendi, yada zaten kirliydi de çocuk gözüyle goremiyordum. O merdivenin son basamağı en geniş alandı, serilen kilimin üzerine , mutfakli, anneli , babalı , çocuklu kurulan evcilikler. O arada evde içilen çay ve ikram edilen yiyeceklerden oynadığımız yere getiren kim di? Anne idi, can idi …
Zaman ilerleyince, o merdiven basamakları meğer ne küçülmüş, anlıyorsun şimdi, toplasan toplasan beş karış etmez enine, boyu desen ona keza da, çocukluk umutları olsa gerek , yada gözler çok daha iyi görebildiği zamanlar olmalı sebebi; göre göre bıkmış olabilir göz, yaşanan onca şeylere inanmaktan vazgeçmiş olabilir sadece.
Güzel geçen cocukluklar , sakız sardunyaları, saksıların kenarlarında oynasan minik kedi yavruları, sarı, alacali ve minicik… Dedemin araba lastiğinin yarısından yaptığı , uçlarına zincir takarak astığı salıncak, ne hayaller kurduk o salıncakta..Mutfakta pusenler, güzel yemek kokuları, bahçede yenen akşam yemekleri. Şimdi o evdeki büyükler, bir bir gittiler ardı sıra, bizi öylece bırakarak tek tek çekip gittiler.
-Sahi hepsi nerede, o özlemle anımsadığımız günler nerede ah?
Aylin Öz
***
Konuyla İlgili Düşüncenizi Paylaşabilirsiniz