Ayşe Sevinç Erginsoy Şiirleri

ERKEN GELEN VUSLAT

Halı gibi dokunup yerlere serildiğim vakit

Senfoninin ayak seslerini dinliyor etrafımda biriken otlar

Göğsümde gecelerce değirmen taşları

Öğütüyor topluyor sabahları

Terlikle kovalıyor aşkları Fatma Teyze

Oyuncak bir at bile sunmadı ki hayat

Yaseminlerin arasına tünemiş

Serçe kanadının kırıldığını anlayım

Kırkı çıkmamış kahvenin

On parmağında on vuslat

Hangi dehlize anlatayım

Hangi kuyudan çekersiniz

Saplandığım yerde dirliği bozulmaz yaşamın

Ve bilin ki;

Her doğum geç kalmışlık

Her ölüm erkendir toprağın altında….

***

İKİ KİŞİLİK YALNIZLIK

Çok uzun zamanlardan ayağımıza batan dikenleri

Yok sayarak geldik bu şehre

Kopan fırtınanın viran ettiği eve

Gül yaprakları serperek geldik

Acının kabuk bağlayan yaraları açılıp yeniden kanarken

Tuzları tozlara karıştırarak geldik

Huzursuz Dünya’nın huzurunu bulmak için

Şaha kalkmış atların

Ayak diplerinde ezile ezile

Fetuşka büyüttük ellerimizde

Göğsümüzün rüzgarlarında kopan fırtınadan

Kırılan suları birbirine ekleyerek geldik

Şimdi; kuyuya atılan taş kadar görünmez

İki insan yalnızlığında tek başınalığımızla başbaşayız…..

Ayşe Sevinç Erginsoy Sivri

***