–Doğa ve İnsan–
Ahududu, kekik, bir de ıtır kokusu
Geçip gidiyor işte, eteklerini toplayarak kış
Gece, hece hece arı vızıltılarıyla
Nihayet giyindi çiçekli kürkünü bahar.
Şimdi yaz, pelin otları açmaya durdu,
Gelincikler, papatyalar, kelebek uçuşlarıyla
Ha öttü ha ötecek saka,
Yumurtaya yatıyor bıldırcın
Keklik çoktan yaptı yuvasını
Bir çoban kara koyunu
Suya götürmede kavalıyla
Yanık yanık geziniyor notalarda
Kuzular daha çok ne zaman meler anne?
Süt sağarken ne zaman rahatsız eder
oğlaklar sütçü teyzeyi
Karagöz koçumuz bu bayram da kesilmeyecek
Biliyorum. Babam söz verdi bana çünkü.
Babalar yalan söylemez değil mi anne?
Bir çığlık tavuskuşu ötüşüne benzer bilirim
Puhular tıpkı çocuk ağlamasıdır.
Güz, yaz bitimidir harman sonrası
Toplayıp sarı yaprakları etekleriyle
Kışın önünü açar gibi çekip gider işte.
Bir tufan, bir fırtına, deli rüzgâr
Deli yağmur, ardından kar.
Hırçın bir zemheridir çöker pencereye
Ardından tıklar camı serçeler;
Darı ister, arpa buğday ister
Ve yeniler kendini doğa.
Mayıs 2020
Konuyla İlgili Düşüncenizi Paylaşabilirsiniz