Cevdet Günal Tüzün ve Yeni Bir Şiiri

GÜN GECEYE DÖNERKEN

Sıcak yaz akşamında,

Gün geceye dönerken;

Güneş görevini bitirip, güne veda eder.

En usta ressamın eli ile boyar gökyüzünü.

Sarı, kızıl, mor arası.

Ay; ustasından devralıp gökyüzünü usulca yükselir,

Denizde gümüşi yakamozlar bırakır.

Karanlık aydınlığa galip gelirken,

Tüm ayıpları kapanır şehrin.

Sokakların keşmekeşliği, insanların hoyratlığı geride kalır.

Sokak lambaları yanmaya başlar teker teker,

Geceyi aydınlatmaya çalışan ateş böcekleri misali.

Sonra evlerin ışıkları, çarşıların neon lambaları

Renklerin sahte cümbüşü başlar.

Görünmez yalnızların yalnızlığı,

Siyah ile beyaz arasında kaybolup gider

Çaresizlerin çaresizliği.

Tavernalardan yükselir neşeli sesler,

Masada mezeler, tabak çatal tıkırtıları

Tokuşturulan kadeh sesleri arkasına gizlenir

Günden kalan kederler, dertler.

Yeni hayatlar başlar, gün geceye dönerken.

Cevdet Günal Tüzün

Temmuz,2022