Efe Nazım Aslançelik ve Yeni bir Şiir.

BEN BEN DEĞİLİM MÜJGAN

Bazı çocukların elleri nasırlı,

Bazı çocukların elleri yok,

Bazı çocuklar ağlamaklı,

Bazı çocukların üstü başı yok.

Tezgahlar da ısırılmayı bekleyen ekmekler kuru.

Ben, ben değilim Müjgan.

Saçlarım, saçlarım ben değil,

Ellerim, ellerim ben değil

Gözlerim, hiç bu kadar ben değil

Değil Müjgan

Hiçbir şey ben değil.

Belki sen gelirsen benleşirim.

Saçlarım saça benzer

Ellerim, ellerim ele benzer

Hani o sevdiğin baş parmağım o belki sana benzer

Parmağımdan başlarım gülmeye

Gülmek bile ben değil.

Sen, sen gelirsen Müjgan ben en güzel sana gülerim.

Masmavi gökyüzünün altında bir tek sana gülerim.

Ama şimdi bile şimdi değil ki Müjgan

Uzatma, uzatma saçlarını da al gel yanıma

Gel, gel ki ben ben olayım Müjgan….