Havva Ağral ve Bir Şiiri

TEVAZU

                             Kabuğumda çekilecek yerim kalmadı.

                             Kabuğu kıracağım derken,

                             kırılmadık yerim kalmadı.

                             Oysa kendi elleriyle sildi

                             dul  işçi kadının gözyaşlarını

                             boynumu ov dedi bir diğeri

                             tut şu çuvalın ucunu

                             bin şu kamyona boşalt kamyonu

                             otur fakir sofralara…

                             Bak dedi içimdeki

                             bak  kadınların yüzüne

                             kim inanmadıysa ellerimize

                             kim inanmadıysa kalbimize

                             saplanıp kaldığımız bu yerde

                             bir kürek daha toprak  atsınlar üstümüze…

                                       HAVVA AĞRAL

***