MÜLTECİ
Öfke ve yakınsak yüzleşme
duydum!
Yankılarda yalnız kendi sesi vardı.
Balık istifi bir tekne
Ya da bir bot dolusu kader!
Sezdim! Esmer katlarının arasına
savaştan hikayeler
sığmış, erken yaşlanan yüzler!
Yordum! Kulaç bilmez hallerimi
Kan ter
çürümeden insanlık,
tuzlu su yutmadan Aylan bebek!
Öldüm! Kuduz gibi bir savaşın
tırnak izleri
bin yıldır yüzümdeydi ve sırtımdaydı.
Bu tuzlu su
kaç kulaç öncesinde boğazımı yaktı.
Havva Ağral
***
Konuyla İlgili Düşüncenizi Paylaşabilirsiniz