MEMEDİM
Yara yara
kanar gibi sorar mısın
küfre yanmış kınanın
gül bağrıma ettiğin…
Gariplik
bir gam tını
hangi derde diyeyim
memedim yine kana göverdi.
***
Sancı uyluğundan sarar
yedi bölgeyi dört yönü.
Sıla şavkır yedi meçhul koldan üç telden
mızrap hangi budaktan
tohumu eken kimdi
Ehrimen* suyundan
memedim diye diye
halk mesellerinde
insancıl bir korugan
Zal’ın kursağında
üç buğday tanesi
gayrı griftarı oldular
acın susuzun çıkınına…
Haraca kesmiş ortalığı
yeni mesihler
dadacının dil pasında
yeni bin yılda yine türediler.
Yivlerinde peygamberler buyruğu
uzun namlu
bildin mi
her seyrûsefer
memedimi yine görmüşler.
HAVVA AĞRAL
***
Şiar ve çocuk
Şiar o yolun başı
Ufkun uzak bakışı
Yakınına düşen
Kendinden geriye düşürdüğün cümleler.
Kıraç bir rüzgar edindin
Sırtında acı tarihin kesiği
Derinine bir sıçrayış
Yağmurlu yüzünden
Ve ben boynumu büktüm
Günlere şiir ağartı
Küçük bir mut koyuyorum
Bu yüreğin ustası ben değilim…
Bazı şiirlerin ucu yanık kaldı zihnimde
biraz da kandil kokusu
Bu uzakların ustası ben değilim…
Bazı sözcükler isyan ışkın parladı ellerimde
Bir kadın rolü kat ve kat soydum sözcüklerle
Bir spot ışığın altında
Bu düşlerin ustası nerede?
Küçük kırpık kanatları ve saçları vardı
Dünyaya buğulu tuzlu ıslak çocuk bakardı…
Bu yalnızlığın ustası çocukluğum…
HAVVA AĞRAL
Konuyla İlgili Düşüncenizi Paylaşabilirsiniz