Mehmet Bardakçı. Yazar Portreleri

PATRICK KAVANAGH (21 Ekim 1904 – 30 Kasım 1967)  İrlanda

Şair ve romancı. Babası ayakkabıcıydı ve aynı zamanda küçük bir çiftliği vardı. Kavanagh 13 yaşındayken ayakkabıcı çırağı oldu ama 15 ay sonra vazgeçti. 20 yıl çiftçilik yaptı, daha sonra 1939’da Dublin’e yerleşti.

On kardeşin dördüncüsü olan Kavanagh’ın 1928 yılında ilk şiirleri yayımlandı. Büyük Açlık, Huzur, Çiftçi gibi şiirleriyle ün kazanan Kavanagh, eserlerinde köy hayatının din, tarım, cehalet gibi öne çıkan ve bazılarınca küçük görünen konularını işleyerek bir nevi boyutlandırma sorununu ele aldı ve kendinden sonra gelen pek çok şairi, en çok da Nobel Edebiyat ödüllü Kuzey İrlandalı şair Seamus Heaney’i etkiledi.

Kavanagh 1967 yılında, Dublin’de akciğer kanserinden öldü. Yaşadığı dönem itibarıyla, Türkiye’nin en baskın şiir akımı olarak görülebilecek İkinci Yeni’yle eşzamanlı sayabileceğimiz Patrick Kavanagh, bu açıdan da farklı bir kıyas değil değerlendirme olanağı ve bakış açısı sağlamaktadır. Kavanagh şiirlerinde belli bir siyasi düşünceyi savunmaktan çok neredeyse izlenimci bir üslupla gördüğünü aktarır. İnsanın doğa ile ilişkisini neresinden tutacağı konusunda belli bir sabit fikre takılmaz; din, felsefe, ya da günlük hayat gibi neyi beğenirse yararlanmaktan da geri kalmaz.

*

SIK RASTLANAN YABANİ ÇİÇEKLER HAKKINDA

BiR KİTAP OKUDUKTAN SONRA

( Partick Kavanagh – Türkçesi: Vehbi Taşar)

Ey dikenli eşek marulu Yakın Tarla’nın oyuğunda büyüyen

Akşam eve gelirken kullanırdım onu yüksek atlama için-

Koyu mor renkli eşek marullarının üzerinde bir engelli yarış.

Geç mi kaldım?

Yoruldum mu?

Kalbim mi kilitlendi

Onu yiyip bitiren açgözlü arzudan,

Bir tek temiz an geri kalmayıncaya dek?

Ey büyük kanarya otu, patates çukurunun arkasında büyüyen:

Ayağımın altında sık sık çiğnerdim onu tavşan yuvalarını ararken!

Çok miktarda büyürdü orda mesine taşkıran çiçeği

Ve sonbahar yılan otu-

Hepsini bilirdim görür görmez adlarını öğrenmeden çok önce,

Aşık olmuştuk birbirimize tanıştırılmadan önce.

Ahlâk dersi vermeyeyim ya da vicdan azabı çekmeyeyim, bu isimler için

Temizleyip aklımın bir köşesini;

Üzerlerinden atlayayım ve ellerimle ovalayayım onları,

Ve boş bir an gözüksün ki yepyeni ve ferah

Yaşayabileyim orda ötesinde arzunun ulaştığı yerin.

//::Mehmet Bardakçı sayfasından, 30 Kasım 2022

***