Nesrin Başer Çağlar
2021’e girerken, dünden bugüne ne değişti dersiniz? Gelin isterseniz şöyle bir gözden geçirelim:. Bakın, geride bıraktığımız yıl için neler demişim, lütfen sıkılmadan okuyun:
“2020. İşte yepyeni bir yıl. Kaç yeni yılı geride bıraktık kim bilir? Her seferinde içimizdeki sımsıcak duygularla sarmalandık. Ne de olsa yeni olan herşey güzeldi bizim için. Yeni dünyaya gelen bir bebek , yeni açan bir çiçek, yeni ev, yeni iş… Nedense yeni sözcüğü bize kirden arınmış, ışıltılı, biraz da göz dolduran, umuda endeksli hayallerimizin başlangıcı gibidir… Geçmişte bizi inciten ne varsa geleceğe taşımamayı kendi kendimize söz veririz. Halbuki bizi üzenler de bizimle beraber yeni bir yıla adımını atmıştır. Onlar, bize erişilmez uzaklıkta değildir? O zaman ne mi yapmalıyız? Aramıza görünmez kalın duvarlar örelim. Boyları öyle yüksek olsun ki atlasa da bize erişemesinler. Kötü insanları hallettik diyelim. Ya televizyondaki bizi huzursuz eden söylemleri ve görüntüleri ne yapacağız? Uzaktan bir ses televizyonu açma diyor. Sizce bu bir çözüm müdür? Peki o zaman dış dünyayla bağlantımız olan tek görseli de kapatırsak -olumlu, olumsuz gelişmeleri-, haberleri nasıl öğreneceğiz? Gazeteler¸ radyo, bu konuda oldukça zayıf. Ancak öte taraftan, güne medyada tutuklanan gazeteci haberleriyle başlıyoruz. Doğruları yazanlar tutuklanıyorsa, gezetelerinden, Tv. Kanallarından uzaklaştırılıyorsa, hangi haberleri gerçek diye, nereden ve nasıl okuyacağız ki?
Demek televizyon olmazsa olmazımız. Hergün izlediğimiz kadın cinayetleri, çocuk tacizcileri, o iğrenç politik oyunları, sonu gelmeyen rant çılgınlığı; güzelim ormanların göz göre göre yok olmasi, göllerin kuruması, Altın Madeni İşletmeleri’nin ülkenin her bölgesinde mantar gibi bitmesini, işsizlik, enflasyon, eğitimin içler acısı durumu, tarımın can çekişmesi ve adaletin yerlerde sürünmesini nereden takip edeceğiz? Ne yani, alanı onlara boş mu bırakacağız?
İşte bunlar yüzünden diyorum: Televizyona uzak durmamalıyız! Eğer bu ülkede yaşıyorsak gerçeklerden kaçamayız. Yaşarken gördüklerimiz, kitaplarda okuduklarımızı görmemezlik edemeyiz.. Kuşkusuz bizde, yüreğimizi acıtan her olayın bir tarihi vardır. Bu durum her ne kadar teknolojiyle şekil değiştirirse değiştirsin, kötülükler ve sahipleri birbirine benzer. Şöyle ki, büyük bir yumak halkın içine girer, onları altında ezerek büyür büyür, ezilmekten korkan korkaklar da onların peşisıra giderler. Böylece büyük yumak daha da güçlenir. Artık insanları değil, ormanları, gölleri, denizleri doğayı, tüm yaşamı yok etmeye kalkarlar.
Bir zamanlar Atina’da köle sahibinin biri, kölelerin koluna kırmızı kolluk bağlamayı önermiş. Diğer köle sahiplerii de’ sen deli misin. biz eğer onların koluna böyle bir işaret takarsak, onlar ne kadar çok ve kalabalık olduklarını farkeder ve bizi tükürükle boğarlar. demiş. İşte biz de bu ülkede çoğunluğu oluşturan tarafız. Eğer isterse, seçimlerde onları tükürükle boğarız. Bunu kimse unutmamalı!
-Bence artık, korkunun ucunu törpülemenin zamanı çoktan geldi, geçiyor bile…
Şimdi diyeceksiniz ki, “sadete gel artık!” doğru, haklısınız. Peki ama, o yukarıda sıraladığım iç yakan sorunlarımızın hangisi şu 2021’e girerken hayatımızdan sorun olmaktan çıktı? Hiçbiri. Yine kadın öldürümleri, yine tecavüzler, polis, jandarma şiddeti, yine adaletsizlikler dizboyu gidiyor. Yetmezmiş gibi bir de 2020’nin 11 Mart’ından beri başımıza bela olan Covid-19 sardırısına maruz kaldık. Koskocaman 76 milyonluk Türkiye Cumhuriyeti devleti, öyle bir tökezledi ki, hatırlarsınız, aylarca maske olayını tartışır oldu; acaba taksak mı, takmasak mı? diye.. Kaç zamandır da eğitim tartışılıyor; yok uzaktan mı olsun, yoksa yüzyüze mi?” Şimdi de aşı olayı gündemde. O konuda da aynı terane: Yok çin aşısı mı yapalım, yok Alman mı, vs. Aşılar ha bugün geldi, ha haftaya, derken, ölüm sayıları günde 300’ lere çıktı. Sanki ülke dört koldan emperyalistlere karşı yeni bir kurtuluş savaşı veriyormuş gibi. Öyle bile olsa, sanırım bu kadar ölüm olmazdı.
Ne var ki, Türkiye’nin gerçekleri her zaman birileri tarafından örtbas ediliyor ve her şey güllük gülistanlık gösterilmeye çalışılıyor. Oysa bir türlü gerçekleri yok edemiyorlar. İşte sonunda 2021’e de girdik. Umalım, bu yeni yılda, bizlerin aklımızı başımıza topladığımız, şu sorunları bizim başımıza açan haramilerin de def olup gittiği yıl olur… Benim de yeni yıl dileğim bundan ibaret.
Herkese saygı, sevgi ve sağlıklı bir yeni yıl dilerim…
Konuyla İlgili Düşüncenizi Paylaşabilirsiniz