Güve Deliği
sandım bunca yıl
yüreğimin kılıfını
İpek iple ördüm de.
Oysa
kırmaktan kırılmaktan korktukça
kendini korumak adına
abalı çul olmuş meğer
Haberim olmadan
evrilirip gitmişim
zamanın içinden ve de kendimden
Güve deliği ipek zarın her bir yeri
Çulsuz da kalmışım meğer
yaşamın yırtıklarına
Yama yapmaya koştukça
ruhumda açılan yırtıkları görmeden
yola devam etmişim meğer
kendini uzaktan görmeyince
Çıkmıyor kılıç kından
Önce olgunlaşmak ve uyanmak
gerekiyor çıkmak kozadan
abayı yakmak gerekiyor
İpek örtülere sarılmak için
Fabrika ayarlarına dönmek
Suyun akışına uymak gerekmiş meğer
Kara kışa kalmadan
Kelebek kozası yetiştiriyorum
kırkından sonra yüreğim içinde
İçimden içten
besleyeceğim artık kendimi
Yansın yırtık abalar
ayaz vurmuş Yüreklerde
Sevinçler üreten İpek böcekleri var…
Sevimay Kurt Köken
Konuyla İlgili Düşüncenizi Paylaşabilirsiniz