Sevimay Kurt Köken ve Güzel Bir Şiir

Toprak  insanına  aşıktır

İncinen  yanlarımı  topla  hayat
Şiirler uçuracağım dudağımın  kıyısından
göğümün yakasına
Bilirim  bütün  acılar  eskir
Gönül külü  olur  bir gün
Kendi kubbenin mavilerinde  uçuşur

göbek  bağımın kesildiği  yamaçlardan
su yürütür kayalar 
yorgun  bacaklarıma.
Ayaklarım basmıyor
doğduğum  yerlere,
Nefesimin izleri tozlanmış kuru otlarda 
soluk soluğa kalbimle konuşur .

Bir çift göv  göz kollarımda
Ninenim  gözleri
Toplamış  eteğine bütün  sevdiklerini
ķırk yama  sofra bezine
özlem kokusunu işlemiş ustalıkla
Varken hiç aranmayan yokken iştah kabartan
Sıcak  ekmek  gibi nenemin  gözleri

Ah o urmu dutu! urmu  dutu
yoktur ayrı yerlerde aynı  tadı
dalında asılı hala elbiselerim
ceplerinde kara dut 

lekeli  sevinçleriml   
çocukluğumun bekçisidir.

Sanma  insan toprağına aşık
Toprak   insanına   aşıktır.
Ne de olsa insan
etten önce de topraktır.
.

Sevimay Kurt Köken