| Münih, Jochannesburg |
15 Ocak 2017 günü saat 19.00 sularında bir uçak kalkar Münih Havalimanı’nından Güney’e
doğru,
hedef Güney Afrika Cumhuriyeti, liman Jochannesburg.
O uçakta bizde vardık ve 18 gün sürecek Güneyafrika turumuz böylece başlamış oldu.
Güney Afrika ile saat farkı 10 saatlik uçuşa rağmen sadece 1 saat, sabah yerel saatle 08.00
gibi indik o şehire( o şehrin adı bundan böyle ‘ o şehir ).
Bizi 72 yaşında genç bir hanım rehber heyecanla karşıladı, kendini tanıttı, 42 yıldır Güney
Afrika’da yaşayan civa gibi tanımlanan türden Bayernin Rosenheim şehrinden gelme bir
arkadaş, laf aramızda Bayern’li olması bizim için ayrı bir avantaj oldu, torpiliydik yani.
Hemen otobüse geçtik ama hemen hareket edemedik, niye ? dedik, dedi ki, “Hamburg’tan
yola bizimle aynı saatte çıkan kafile Abu Dabi üzerinden geldiği için henüz iniş yapmamış,
oysa biz ne kadar şanslıymışız kocaman bir ‘ V’
yapmadan iniverdik 10 saatçik içinde o şehre.
Onlarda geldi düştük yola,
O şehri turladık, siyahi hareketin merkezi Soweto’ya vardık o nasıl bir manzara öyle, fakirlik
diz boyu.
Nelson Mandelanın tüm gayretine rağmen insanlar o alt yapısı olmayan teneke barakalarda
oturmakta.
Sorduk rehberimize bunun nedeni ne diye.
Efendim olay şöyle,
Mandela söz veriyor, bir milyon tane kendisinin de içinde oturduğu
2 oda, artı oturma odası görevi yapan 1 hol, 1 Mutfak ve 1 banyodan oluşan 45-50 metrekare
büyüklüğünde evlerden yapıp bu fakir insanlara dağıtacağım diye, zavallımın ömrü ancak 800
bin ev’e yetiyor ama o’nu takip edenler bir değil beş milyona ulaştırıyorlar sayıyı.
İnsanlar evlerine taşınıyorlar fakat sorun var, dedik ya fakirliğin gözü kör olsun diye.
İş yok, güç yok ama o evlere 45-50 bin SAR ( Güney Afrika para birimi) veren alıcı kuşlar, gözü
doymaz leş kargaları var, bekliyorlar karanlık köşelerde ortaya çıkacakları zamanı, verilen para
az’mı,? Büyük para o fakirler için, veee satıyorlar küçük ama sevimli, cumhurbaşkanlarınında
içinde oturduğu evlerini birer birer o leş kargalarına. Dönüyorlar boynu bükük o iç karartıcı
‘slam’ larına.
Mandelanın evini geziyoruz, resimler çekiyoruz, anı’lar topluyoruz.
Tabii Soweto’da oturan üst düzeyde insanlar, aileler’de var
ama tel örgülerle çevrili yüksek duvarlarının arkasındaki villalarında onlara ulaşmak çok zor.
Biz şöyle bir uzaktan bakıp devam ediyoruz otelimize doğru.
Yolda o şehrin tarihçesini anlatıyor rehberimiz.
Denizden 1600 küsur metre yükseklerde olan bu şehir 19. Yüzyıl ortalarında kıymetli maden ve
pırlantanın tesbitiyle hızla büyüyor, gelişiyor, bir taraftan zenginleşirken , diğer taraftan hızla
fakirleşiyor, zenginleşen işletme sahibi maden tekelleri, fakirleşen onların üç kuruşa 18 saat
çalıştırdıkları, çoğunun madenden sağ çıkamadığı madenciler.
Günümüzde o şehire ilgi kalmamış çünkü madenin dibine darıyı ekip çekip gitmişler ‘iş verenler ‘
onlardan geriye şehri çevreleyen dağlar gibi artık yığınları kalmış.
Havalimanının yanındaki otelimize geldiğimizde akşam olmuş, gün hızla batmaktayken
çevremizi kuşatan içine otelimizi de alan yapılar kompleksini tanıyalım, bir de güzel yemek
yiyelim dedik.
Kompleks yüksek binalardan oluşmuyor, kapalı bir alan, bildiğimiz AVM ama dikey değil yatay,
kafayı yukarı kaldırınca kapalı alanda mavi gökyüzü ve beyaz bulutlar içine çekiyor insanı,
bir ferahlık veriyor.
O kadar güzel bir gökyüzü manzarası resmetmişler ki o devasa tavana, içiniz bir hoş oluyor ve
basıyoruz çatalı bıçağı önümüze gelen yemeğe.( Yemeğin adını prensip olarak vermiyorum.)
Şükrü Korkmaz
Yazım: 08.03.2022
Yaşanmışlık: 16.01.2017
—————————-
Bu gün yine uzun bir yol var önümüzde.
Yönümüz kuzeye , hedef Güneyafrika / Mozambik sınırında üçte ikisi Güney Afrika’ya ait
(450 kilometrekare) büyüklüğündeki Krüger milli parkı.
Yolda hedeflerimiz var tabii, wheit Riwer canyon, bunlardan biri.
Dünyadaki ikinci büyük Canyon olurlarmış kendileri, çevresi bizimle dalga geçen makak
Maymunları ile dolu, açıkta bir şey görmesinler heman iç ediyorlar.
Manzara çok güzel, akar su doğayı ilmik ilmik işlemiş, sarp yamaçlardan dökülen su gücüyle
yer yer silindir şeklinde devasa şekiller oluşturmuş, yer yer bıçak gibi düzgünce kesmiş onlarca
metre yüksekliğindeki kayaları.
Devam ettik ve akşama doğru ulaştık tam da Krüger milli parkının içindeki tek katlı evlerden
oluşan otelimize.
Sürpriz sürpriz, işletmeci bir Alman çift, otelin aşağısından bir akarsu geçmekte, dediklerine
göre o sularda dört ayaklı olan, kendilerinden olmayana öyle pek de toleranslı olmayan
yerleşikler varmış.
Otele kayıt yapmadan ilk uyarı, ‘Lütfen ırmağa yalnız ve habersiz inmeyelim. Oh iyi demek ki
otelde kalıp dinleneceğiz ama nerdeee… Koptumu sana bir cayırtı, bir patırtı, meğer karşılama
töreni hazırlamış işletmecimiz bizlere.
Tamtamlar eşliğinde yedik,içtik,eğlendik, bana sorarsanız iyimi ettik, yoksa???
Yattık kalktık oldu 18 Ocak, Eşim Havva’nın doğum günü, zannediyoruz ki bir tek biz biliyoruz,
oturduk kahvaltı masasını çevreleyen sandalyelere.
Gittik açık büfeden aldık alacağımızı, tam masamıza geldik, başladı inceden inceye bir müzik.
Happy Birthday Hafa, happy Birthday hafa‘ ‚v‘ f diye söylüyorlar… Olsun o’da güzel.
Çukulata çukulata (biraz bitter) genç kızlar, genç erkekler ellerinde mumlar çiçekler ile kuşatmaz
Lar mı masayı, amanın şimdi yazarken bile gözlerim doldu. Bu ne güzel bir sürpriz, bu nasıl bir
sıcaklık. Bindik otobüse, safari için bizi bekleyen istasyona geldik.
Hepsi oldukça yeni galiba beş veya altı adet dörtçeker bizi bekliyordu.
Paylaşıldık taşıtlara çıktık yola, her taşıtta parkı, nerede hangi canlının yaşadığı, beş büyüklerin
herbirinin nerelerde görülebileceğini anlatan rehber olması büyük bir incelikti.
Arada kanunsuz vahşi hayvan avlayan ki, özellikle burnundaki boynuzu nedeniyle Gergedan
avcıları izleyen Ranger’lara denk geliyorduk, rehberimiz kısa söyleşiler yapıp bize tercüme
ediyordu.
O gün iki avcı gönderilmiş mahkemeye, ama kurtaramadıkları bir can varmış hayvan katillerinin
canını aldığı.
Zebralar, zürafalar, maymunlar, aslanlar, gergedanlar,v.s. gördük.
En son bir Fil ailesine denk geldik, durun dedik fotoğraf çekmeden olmaz, taşıtlardan inmeden
başladık resim çekmeye, ön taraflarındada bir dişi aslanın silüeti belli belirsiz görülür gibi ama
aslan hiç tınmıyor ama baba fil çok kızdı bize bir kaç adım atarken hortumunu havaya kaldırıp
haykırdı bize doğru, ‘DEFOLUN YOKSA EZERİM’ demek istiyor gibiydi tabii eksozu arka
tekerlerin arasına kıstırıp, tüyüverdik oradan.
Döndük yine otele, akşam yemeğinde kutladık sevgili Havva’nın Doğum gününü ve sıcağında
etkisiyle attık kendimizi yatağa.
Sabaha yolumuz artık güneye dönüyor, dönmek zorunda çünkü turumuz Güneyafrika’nın doğu
sahilinden ,Durben-Portelisabeth diye devam edecek.
Arada anlatacak çok şey var.
Arkası bir dahaya.
***
Yolumuz güneye doğru,yaklaşık beş saatlik bir yolculuktan sonra,adını belki duymadığınız, belki
duyupta bilinen başka bir Avrupa ülkesinin adına çok benzemesi nedeniyle, (benim gibi),yanlış
yazılmış zannettiğiniz,belki de sahiden bildiğiniz bir ülkeden geçiyor.
SWAZİLAND küçük bir krallık, avuç içi kadar,19 bin kilometrekare (Krüger milli parkından küçük)
alana sahip,1 milyon nüfuslu, (Bir milyon da Güney Afrika Cumhuriyetinde yaşıyor).Komşu
Zulularla akrabalar, 30 sene öncesine kadar okullarda Zuluca eğitim yapıyorlarmış, Afrikanın
İsviçre’si diyorlar, gerçekten Zümrüt yeşili dağlarla bezenmiş güzel bir ülke.
İngiltere koloniliğini zamanında halk seçmiş lâkin bir sorun çıkmış, İngiltere’de Kral var, iki kral
olamayacağına göre, demişki İngiltere, sen yüksek, büyük ve ülkeye hakim şef ol, olmuş.Taa ki
İngiltere altmışlı yıllarda son kolonilerinden de teker teker çekildiği zamana kadar, bu ülkedende
çekilmiş ve Kral tekrar o ünvanına yeniden kavuşmuş.Bayağı bir ülke yani,sınırları,sınır polisleri
falan var.Geleneklerine bağlılarmış,nede olsa Krallıkla yönetiliyorlar, gerçi cumhuriyet olan
Güney Afrika ‘da öyle ama, bunların kralları üçüncü Mswati 45 yaşında, geleneksel olarak her
sene büyük bir törenle yeni eşini seçiyor, başkentleri mbabane’nin büyük bir çayırında bir hafta
süren şenliklerde, kamyonlara doldurulup getirilen evlenme yaşındaki kızlar arasından gelenek
leri gereği seçilen kız yeni eş oluyor.Bu kral 12 de kalmış, ama şenliklere devam ediliyor. Kızlar
eş bulursa, erkek tarafı yüklü bir başlık parası ödemek zorunda.Sorarsanız kızı niye satıyorsun
diye, yoook öyle şey olurmu, biz satmıyoruz, evde eksilecek iş gücünün değerini alıyoruz,
diyorlar, çünkü tüm işleri kadınlar yapıyor,erkek yan gelip yatıyormuş bu ülkede.Kral dünyada
zengin krallar arasında onsekizinci sırada,Lüks araba meraklısı,sayısını bilmediği kadar arabası var,
Sarayı var,eşlerinin her birine Saray yavrusu villalar yapılmış,(hepsini bir arada tutmuyor,uyanık
başına geleceği biliyor), yeni bir uçak almış, tarihte ilk olarak, teneke barakalarından,minnacık
briketten yapılmış evlerinden çıkan kadınlar ‘bu israftır’diye ayaklanmış. Ne kadar bize ters
değilmi?
Ülkenin itibarını hiç düşünmüyorlar. Neyse kafa şişirmeden bitirelim. Bu arada 12 saatlik yol
bitti, otele vasıl olduk.
Şükrü Korkmaz
08.03.2022 / Fetiye
———————————
***
Konuyla İlgili Düşüncenizi Paylaşabilirsiniz