| Çizim: Ali Özenç Çağlar: Ayışığında kadın… |
| Vahit İşyar |
DİRİLİŞ…
1- KARANLIK AYDINLIKLAR./ Vahit İşyar
Daraldın biliyorum.
Saatlerdir o ihtişamın penceresinden bakıyorsun!
Bekleme gelmeyecek!
Onu boş bırakmazlar ” o ” kadınlar …
Bak yağmur yağıyor inceden;
senin inceliğin de kırılgan zaman…
Aydınlattı gece yarısını
şimşek ve yıldırımlar.. .
Şiddetini arttırdı yağmurlar.
At kendini tek başına yaşadığın bu saraydan.
“Aklına geldimi o eski zamanlar “
Dışarıdasın…
Yağmurla tekrar tanıştı kurumuş bedenin.
Yüzünü yıkadı,
bırak aksın senin olmayan bu güzellikler
Çıkar marka ayakkabılarını.
Sonra teker teker çoraplarını
Yırt üstündeki paha biçilmez şifonlarını
At elmaslarını.
“Zeliş” değil ; tekrar “Zeliha” olmayı dene..
Sütyenini çıkar, at son giydiğin parçalarını.
Toprak yolda hızlandır çıplak adımlarını
Bacakların kanat gibi açılsın
uç ucabildiğin kadar…
Kokular değişti zeytin yapraklarından akıyor damlalar.
Toprak gibi ıslanmış bedenin.
” ÇIKAR İÇİÑDEKİLERİ GİYİN ÜSTÜNE .”
Bak nasıl açtı bedeninde papatyalar…
Acısını özlemişsin ayaklarına batan dikenlerin.
Hayata yeniden gelmiş gibisin.
Üzüĺme!
senin değildi kaybettiğin o güzellikler
Ardında kaldı o kocaman ” karanlık aydınlıklar.”
Şakayıklar yapıştı dudaklarına…
elmacık kemiklerin.
hafif sivri çenen
kabarmış dalgalı saçların.
Boynun hafif eğık , iri badem gözlerin,
ıslak uzun kirpiklerin.
BÖYLE ÇOK DAHA GÜZELSIN.
Vahit Isyar 19-06-2020
Konuyla İlgili Düşüncenizi Paylaşabilirsiniz