KEDER
kedere bir kuş hafifliğinde
dokunuyorsun
ellerin uzun bir sessizlik
ellerin zamansız
kiraz çiçekleri bembeyaz
bir hatırayı tutuyor
yağmur birden nasıl çökerse öyle
asmaların altındasın
buğulu sırılsıklam leylakların kokusu
kayınların uğultusu
mor ortancalar arasında
biteviye akıyor çeşme
ırmak boyunca çocuklar koşardı
böğürtlen dikenleri sisler sesler
yağmur sebepsizce dinerdi
keder öylece saçlarına damlıyor
kuşlar kanatlarını silkeliyor
sen hikâyeni unutmuşsun
bu ormana
annenin masalından kaçmıştın oysa
sızın için
baygın sarı ağu çiçekleri
keder için
zehir yeşili otlar, sakarcalar
ezberinde bir duman gibi kıvrılan
incecik bir şarkı var
ezberinde patikalar
keder…
***
Konuyla İlgili Düşüncenizi Paylaşabilirsiniz