BAHAR HERKESE SIRAYLA UĞRAR
Yüzlerce şiirde geçer serçeler
Ağaçlar dallar ve yapraklar
Bazen kış bazen sonbahar
Kışın ardından bir yaz günü gelir yine
Çimenler sarı beyaz papatyalar açar
Benim ağladığım yerde bir gün
Sıradan bir park der geçer
Hiç anısı olmayanlar
Yine yazar belki bir şair
Elbet yine güneş doğar
Herkese bir şiir düşer
Ama okur ama yazar
düşer üstümüze birer anı payı
Tutunur, tutunur insan yine
Son nefesine kadar.
KAPILAR
Yüzlerce kapıdan geçtim,
Senin kapın kadar güzeli yoktu Anne
Onlarca yola gittim, senin gözlerin gibi kucaklayarak
Karşılayan olmadı dönüşümde
Uyuyamıyorum artık sırtımı güvenle boşluğa bırakıp
Eve dönüşlerimin eski coşkusu yok!
Gidişlerim hep bir eksik
Mola yerlerinde telefonum sessiz
Gözlerime senin gibi sarılan göz yok
Olmayacakta
Onlarda alışmaya çalışacak
Kollarım gibi sarılmadan yaşamaya…
Zeynep KASAP
***
Konuyla İlgili Düşüncenizi Paylaşabilirsiniz